17 t/m 20 maart
Door: Maria en Thecla
Blijf op de hoogte en volg Thecla en Maria
21 Maart 2014 | Oeganda, Kisoro
Maandag 17 maart,
Zoals jullie wel verwachten zijn wij op tijd, gehuld in plastic en regenlaarzen (hebben de laarzen maar aangehouden), want het stortregende. De nachtdienst vond het een heel goed idee, dus de laarzen gaan niet mee terug in de koffer.
De rest druppelt na 8.15 binnen, de pluus worden her en der geparkeerd.
De leerlingen (ll) zijn goed voorbereid vandaag( ieders heeft 2 patiënten toegewezen gekregen) en Robert betrekt ze goed bij het visite lopen. Leuk om te zien, hier leren ze tenminste wat van , maar blijven schuchter.
Er zijn weer een paar kinderen opgenomen met ernstig letsel, na val uit een boom en met de fiets.
Wel even leuk te vermelden voor de liefhebbers dat de split skin grafts hier boven verwachting goed gaan, en na de eerste verbandwissel erg inventief zijn wat de wondbescherming betreft, zie foto.
‘
Dinsdag 18 maart,
Zoals gewoonlijk zijn wij weer op tijd en beginnen na het gebed( eerst in de dutyroom, dan op de vrouwenzaal vervolgens op de mannenzaal en als laatste op de A en B ward) met de bedden. Zelfs de leerlingen snappen dat ze gerust mogen beginnen.
Ook de patiënten zien de bui hangen en komen nu spontaan uit bed,,Ons tempo hangt tussen African style en Gelre in, pfff wel wennen hoor!!, maar gelukkig veel tijd voor leuke contacten,en babytime ha ha.
De wondzorg van een paar kinderen,oa Nelson was erg heftig. We waren zo onder de indruk dat Maria thuis cadeautjes is gaan halen voor alle kinderen op zaal, die gelukkig met een voorzichtig lachje aangepakt werden.
S”middags besluiten we naar Kisoro te lopen om te gaan” shoppen” . We gaan op zoek naar mappen voor de afdeling om eindelijk enigszins wat orde aan te brengen in de papierchaos die ze er op surgical ward op na houden. De voettocht er naar toe is prachtig , het weer zonnig en we komen allerlei loopgroepen! tegen, geweldig.
Als we de mappen aan het bestellen zijn , belt Evelyne. Ze waarschuwt ons voor slecht weer, lief he. Daarna boodschappen bij de Indier waar we idd moeten schuilen voor de onweersbui. We hebben een heel leuk gesprek met deze jongeman over normen en waarden in verschillende culturen.
Na het avondeten met Robert, Carolyne en Constanze ( Duitse kinderarts) in de coffeepot, rijden we met hen terug in het pikkedonker naar Mutolere. Heel fijn ivm met de doos mappen.
Met gevaar voor eigen leven lopen er nog vele mensen met hun kinderen langs de weg, zonder verlichting.
Gelukkig hebben we een wijntje gekocht, waarvan we bij thuiskomst er snel een inschenken , want dat leest zo lekker.
Woensdag 19 maart:
Hopen dat jullie verantwoord gestemd hebben !!!.
Op weg naar de duty room hebben de kinderen ons al gezien en zwaaien ons uitbundig toe. Das nog eens goede morgen.
Nog steeds komen ze te laat en ook de mobieltjes zijn belangrijker dan de overdracht. Jean Paul lijkt niet echt gezag te hebben want zijn commentaar hierop wordt volkomen genegeerd.Wij ergeren ons en voelen plaats vervangende schaamte.
Tijdens de visite, zien we weer een paar opmerkelijke zaken, wormpjes bij een mevrouw onder de huid, ontstaan door vliegjes in vochtige kleding die prikken en daar eitjes leggen.
Ook zien we een man met een enorme karbonkel(negenoog) in zijn nek , die eerst door Robert werd uitgedrukt, BRRR wat goor. Later is onder narcose het werk afgemaakt.
Dan ligt er een doodzieke jongenman met tyfus. Hij is geopereerd ivm complicaties aan darmen en lever, maar of hij het redt??
S”middags brengen we de mappen bij Jean Paul, hij is zo blij als een klein kind. Hij vindt het een goed idee dat wij de mappen in gaan pakken, hij heeft het volste vertrouwen dat wij dat wel goed en vooral snel kunnen. Laurens de wondverpleegkundige vindt het maar wat interessant en blijft maar bij ons hangen, terwijl er nog wonden verbonden moeten worden.
Om half vier gaan we naar een klinische les over head injury( hersenletsel) tot vijf uur!!!
Er zit een hele zaal vol met blauwe en roze pakjes. Leuk om meegemaakt te hebben.
Donderdag 20 maart:
Vandaag ging het bedden opmaken gestructureerd. We hadden zelf maar een emmer gehaald voor de vuile lakens maar deze werd al snel bij ons weggehaald door J.P onze nurse officer, want hij had hem nodig voor het spoelsysteem van de prostatectomie,( dr Schreve uroloog!? heeft deze ingreep stapsgewijs op papier staan). De patiënt is doing well.
Op de dames zaal is het weer heel gezellig, ze kennen ons al vrij goed en iedereen wil wel aandacht van ons. Omdat we al die tijd al contact hebben met de kleine baby Rosetta, besluit Thecla een filmpje van kleinzoon Tijn te laten zien tot grote hilariteit van allen. We hebben ze meteen de woorden opa en oma geleerd. In het Oegandees is oma, kaka Een dame op leeftijd ligt er al sinds onze komst en misschien wel langer , ze is al die tijd niet buiten geweest. Het mobiliseren ging dan ook niet zo best, maar werd ook niet gestimuleerd ( geen fysio in huis) Onder onze aanmoediging en tussen ons in, is ze naar buiten gelopen, waar ze vervolgens niet meer weg wilde. De medepatiënten hebben zich over haar ontfermd en weer naar binnen gebracht. Opvallend is zo wie zo hoe begaan mensen hier met elkaar zijn.
We zijn naar zuster Florence geweest op de medical ward (interne afdeling) , waar we Anita en Edith tegen kwamen haha. Bij haar hebben we voor 100.000 aan eigen gemaakte sieraden gekocht.
S’middags hebben in het Oegandese zonnetje het redelijk concreet plan kunnen maken voor ons matrassen project. Wordt vervolgd
Zoals jullie wel verwachten zijn wij op tijd, gehuld in plastic en regenlaarzen (hebben de laarzen maar aangehouden), want het stortregende. De nachtdienst vond het een heel goed idee, dus de laarzen gaan niet mee terug in de koffer.
De rest druppelt na 8.15 binnen, de pluus worden her en der geparkeerd.
De leerlingen (ll) zijn goed voorbereid vandaag( ieders heeft 2 patiënten toegewezen gekregen) en Robert betrekt ze goed bij het visite lopen. Leuk om te zien, hier leren ze tenminste wat van , maar blijven schuchter.
Er zijn weer een paar kinderen opgenomen met ernstig letsel, na val uit een boom en met de fiets.
Wel even leuk te vermelden voor de liefhebbers dat de split skin grafts hier boven verwachting goed gaan, en na de eerste verbandwissel erg inventief zijn wat de wondbescherming betreft, zie foto.
‘
Dinsdag 18 maart,
Zoals gewoonlijk zijn wij weer op tijd en beginnen na het gebed( eerst in de dutyroom, dan op de vrouwenzaal vervolgens op de mannenzaal en als laatste op de A en B ward) met de bedden. Zelfs de leerlingen snappen dat ze gerust mogen beginnen.
Ook de patiënten zien de bui hangen en komen nu spontaan uit bed,,Ons tempo hangt tussen African style en Gelre in, pfff wel wennen hoor!!, maar gelukkig veel tijd voor leuke contacten,en babytime ha ha.
De wondzorg van een paar kinderen,oa Nelson was erg heftig. We waren zo onder de indruk dat Maria thuis cadeautjes is gaan halen voor alle kinderen op zaal, die gelukkig met een voorzichtig lachje aangepakt werden.
S”middags besluiten we naar Kisoro te lopen om te gaan” shoppen” . We gaan op zoek naar mappen voor de afdeling om eindelijk enigszins wat orde aan te brengen in de papierchaos die ze er op surgical ward op na houden. De voettocht er naar toe is prachtig , het weer zonnig en we komen allerlei loopgroepen! tegen, geweldig.
Als we de mappen aan het bestellen zijn , belt Evelyne. Ze waarschuwt ons voor slecht weer, lief he. Daarna boodschappen bij de Indier waar we idd moeten schuilen voor de onweersbui. We hebben een heel leuk gesprek met deze jongeman over normen en waarden in verschillende culturen.
Na het avondeten met Robert, Carolyne en Constanze ( Duitse kinderarts) in de coffeepot, rijden we met hen terug in het pikkedonker naar Mutolere. Heel fijn ivm met de doos mappen.
Met gevaar voor eigen leven lopen er nog vele mensen met hun kinderen langs de weg, zonder verlichting.
Gelukkig hebben we een wijntje gekocht, waarvan we bij thuiskomst er snel een inschenken , want dat leest zo lekker.
Woensdag 19 maart:
Hopen dat jullie verantwoord gestemd hebben !!!.
Op weg naar de duty room hebben de kinderen ons al gezien en zwaaien ons uitbundig toe. Das nog eens goede morgen.
Nog steeds komen ze te laat en ook de mobieltjes zijn belangrijker dan de overdracht. Jean Paul lijkt niet echt gezag te hebben want zijn commentaar hierop wordt volkomen genegeerd.Wij ergeren ons en voelen plaats vervangende schaamte.
Tijdens de visite, zien we weer een paar opmerkelijke zaken, wormpjes bij een mevrouw onder de huid, ontstaan door vliegjes in vochtige kleding die prikken en daar eitjes leggen.
Ook zien we een man met een enorme karbonkel(negenoog) in zijn nek , die eerst door Robert werd uitgedrukt, BRRR wat goor. Later is onder narcose het werk afgemaakt.
Dan ligt er een doodzieke jongenman met tyfus. Hij is geopereerd ivm complicaties aan darmen en lever, maar of hij het redt??
S”middags brengen we de mappen bij Jean Paul, hij is zo blij als een klein kind. Hij vindt het een goed idee dat wij de mappen in gaan pakken, hij heeft het volste vertrouwen dat wij dat wel goed en vooral snel kunnen. Laurens de wondverpleegkundige vindt het maar wat interessant en blijft maar bij ons hangen, terwijl er nog wonden verbonden moeten worden.
Om half vier gaan we naar een klinische les over head injury( hersenletsel) tot vijf uur!!!
Er zit een hele zaal vol met blauwe en roze pakjes. Leuk om meegemaakt te hebben.
Donderdag 20 maart:
Vandaag ging het bedden opmaken gestructureerd. We hadden zelf maar een emmer gehaald voor de vuile lakens maar deze werd al snel bij ons weggehaald door J.P onze nurse officer, want hij had hem nodig voor het spoelsysteem van de prostatectomie,( dr Schreve uroloog!? heeft deze ingreep stapsgewijs op papier staan). De patiënt is doing well.
Op de dames zaal is het weer heel gezellig, ze kennen ons al vrij goed en iedereen wil wel aandacht van ons. Omdat we al die tijd al contact hebben met de kleine baby Rosetta, besluit Thecla een filmpje van kleinzoon Tijn te laten zien tot grote hilariteit van allen. We hebben ze meteen de woorden opa en oma geleerd. In het Oegandees is oma, kaka Een dame op leeftijd ligt er al sinds onze komst en misschien wel langer , ze is al die tijd niet buiten geweest. Het mobiliseren ging dan ook niet zo best, maar werd ook niet gestimuleerd ( geen fysio in huis) Onder onze aanmoediging en tussen ons in, is ze naar buiten gelopen, waar ze vervolgens niet meer weg wilde. De medepatiënten hebben zich over haar ontfermd en weer naar binnen gebracht. Opvallend is zo wie zo hoe begaan mensen hier met elkaar zijn.
We zijn naar zuster Florence geweest op de medical ward (interne afdeling) , waar we Anita en Edith tegen kwamen haha. Bij haar hebben we voor 100.000 aan eigen gemaakte sieraden gekocht.
S’middags hebben in het Oegandese zonnetje het redelijk concreet plan kunnen maken voor ons matrassen project. Wordt vervolgd
-
21 Maart 2014 - 16:43
Anita Pierik:
Als ik mijn ogen dicht doe weet ik precies waar jullie zijn , hoe het
ruikt en voelt. Wat herkenbaar. Beetje jaloers wel.
mooi dat julli "dossierss" zo voortvarend oppakken"
Dat kinderleed blijft onvoorstelbaar. Pijnstillers is niet standaard
helaas.
He meiden erg goed bezig. Deze ervaringen neemt niemand je meer af. Zo bijzonder!!
Fijn weekend.
Gr. Anita -
21 Maart 2014 - 16:51
Renée :
Hoi, zuster Florance heeft een roze uniform aan. In Nyakibale is dat het uniform van de leerlingen. Hoe is dat bij jullie? -
21 Maart 2014 - 17:14
Susanne:
Hoi!
Zo heb even jullie verslagen gelezen. Wat ontzettend leuk en indrukwekkend om te lezen!
Heel veel succes daar, ik blijf jullie volgen!
Groetjes Susanne -
21 Maart 2014 - 17:23
Nel V. Oostrum:
Hoi maria en Thecla,
Wat een belevenis weer voor jullie.Het lijkt me wel moeilijk {misschien} voor jullie om niet te voorvarend te werk te gaan.Harde werkers die jullie zijn.Leuk om jullie verhalen en foto´s te zien.
kijk uit naar jullie volgende verslag,fijn weekend
Gr Nel. -
21 Maart 2014 - 17:49
Erna Hermans:
Hoi Thecla en Maria
Ik zit te genieten van jullie verhalen en zie jullie daar zo rond lopen. Dat zal voor de patienten wel even
wennen zijn. Ik denk dat ze volgende week al uit bed zijn als jullie binnen komen om de bedden op te maken!
Ik mis nog wel wat aan jullie uniform,het hoofdkapje!! Succes en tot de volgende keer.
Gr.Erna -
21 Maart 2014 - 21:22
Gean:
Wat weer een geweldige verhalen! Zo leuk om te lezen, met een grijns op mijn gezicht. Samen met de leuke foto's krijg je wel een indruk van wat jullie doen. Mis jullie wel op de afdeling!!! -
22 Maart 2014 - 04:44
Sharon:
Hey Maria en Thecla,
Leuk om jullie verhalen te lezen! Leuk geschreven! Ook herkenbaar: Mobieltjes regelmatig te voorschijn tijdens werktijd, met de hele groep visite lopen langs alle patienten, nauwelijks worden pijnstillers voorgeschreven, te laat komen of gewoon niet komen op het werk, steriele handschoenen aan met wondzorg, geen verkoever, werkdruk stuk lager dan hier, geen haast etc...
Rosetta heeft al wel concurrentie, want begreep van Sanne dat Tijn hier ook al wat vriendinnetjes heeft hahaha!
Nog veel succes en plezier!
Patricia en ik wachten nu op de vroege dienst.
Groetjes Sharon -
22 Maart 2014 - 09:18
Inge:
Met veel plezier weer jullie verslagen gelezen. Wat een bijzondere en mooie verhalen.
Groetjes Inge -
22 Maart 2014 - 13:09
Gerda Assinck:
Hallo zus en Thecla,
Indrukwekkend en bijzonder wat jullie doen en meemaken ! En een waardevolle ervaring denk ik.
Met plezier jullie verslagen gelezen en ook de ( soms minder mooie ) foto`s bekeken.
Succes voor de komende weken maar geniet er ook van !
Groetjes Gerda -
22 Maart 2014 - 18:08
Edith:
Trots op jullie!! X -
23 Maart 2014 - 12:09
Corry:
net als de vorige keer jullie verslag met plezier gelezen
nou we kunnen wel stellen dat jullie meer mee maken dan wij hier in loenen
vorige week Jos en Ronald op bezoek gehad was heel gezellig niet te vergelijken met jullie verslagen
mocht je ooit nog is gaan dan zal ik weer via de club regelen om wat mee te geven en dan denk aan potloden en papier of wat ook belangrijk is b.v.lakens want dat kunnen jullie daar wel gebruiken als ik dat zo lees
nou lieve meiden succes gewensten een knuffel van
Henk en Corry -
23 Maart 2014 - 22:49
Marja Disbergen:
Hoi Thecla en Maria,
Ik vind jullie, de verhalen, de foto's en ik denk ook de mensen daar, bijzonder, leuk en mooi!
Liefs en groetjes,
Marja -
24 Maart 2014 - 12:26
Margreet Van Der Weij:
Hallo Thecla en Maria
Net jullie verslagen gelezen, zo indrukwekkend!
en prachtige foto's erbij.
Een kunst om tussen culturen te schakelen,maar vooral in wat je daar ziet
in het hospital en wat we hier gewend zijn!
Super wat jullie doen! Kijk uit naar het volgende verslag.
lieve groet Margreet -
25 Maart 2014 - 14:10
Rikie Janssen:
Hé hallo Thecla en Maria,
Wat een mooie verhalen, na zo'n korte periode in Oeganda; dat belooft wat!
We gaan hier volgende week weer bezig met de Ontwikkeldagen; ik herinner me jullie nog goed in November 2013 --> rekenen enzo...
Heb het goed daar en maak er een onvergetelijke ervaring van (voor je zelf én voor de patiënten)!
Hartelijke groet,
Rikie Janssen -
25 Maart 2014 - 21:36
Ellen Nijendijk:
Hallo Thecla en Maria
Net jullie verslagen weer gelezen.Echt indrukwekkend.
Jullie beschrijven het zo dat je je er helemaal een beeld bij kunt vormen.
Mooie foto's ook!
Ik kijk alweer uit naar het volgende verslag.
groetjes Ellen
.
-
04 April 2014 - 19:43
Henny Tak:
Hoi, heerlijk om jullie verslagen te lezen Ben jaloers afrika is zo geweldig.
Groeten Henny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
