28 april t/m 4 mei
Door: Thecla en Maria
Blijf op de hoogte en volg Thecla en Maria
04 Mei 2014 | Oeganda, Kisoro
Maandag 28 t/m zondag 4 mei
Maandag 28 april
Sinds de terugkomst van de safari hebben nog steeds geen stroom. Dat betekent koud douchen, en ontbijten bij kaarslicht., met mangosap in plaats van thee.
Vandaag zien we Jaap Snellen ( wordt Jacob) voor het eerst visite lopen. Hij is rustig en betrekt de studenten er goed bij. Ook Joke ( wordt Joanna), zijn vrouw loopt mee, om er achter te komen welke patiënten zij kan helpen met mobiliseren. Merendeel van de patiënten wordt al door ons tijdens “ bedmaking “ geïnstrueerd. JP geeft aan vandaag voor het eerst de afdeling in twee units op te delen; YES, hij lijkt er ECHT enthousiast over ! Ook het werken met de medicijnmappen loopt goed. Ze geven zelf aan, dat het geordend is en dat ze geen lijsten meer kwijt zijn. Na de lunch
Brengen we nog 4 knutselwerken ( beenkussens ) naar Annettie ( naaister ), en lappen McIntosh naar een andere naaister om er onderleggers van te maken voor de wondzorg. Op deze manier willen we voorkomen dat er onnodig steriele onderleggers worden gebruikt, die de patiënt ook nog eens zelf moet betalen. Het concept voor dit plan lag al in JP ’s kast, (alleen de McIntosh lag er niet).
Vanmorgen hoorden we het slechte nieuws, dat een van de tweeling met brandwonden, is overleden. Afschuwelijk, maar wel verwacht dat dit zou gebeuren. Vandaag met Everlyne een afspraak gemaakt om morgen naar John de timmerman te gaan, om te kijken hoever hij gevorderd is met het maken van de nachtkastjes en de krukjes.
Dinsdag 29 april
Als we in het ziekenhuis komen zijn we verbaasd Enoch te zien, een jongen van 13, vriend en boef van het zuiverste water, maar oh zo’n lekker joch, die gisteren met ontslag zou gaan ( opname sinds half februari). Hij heeft de nacht doorgebracht in een rolstoel op de gang, omdat zijn bed al vergeven was, vanwege een nieuwe opname. Er is hem wel een ander bed aangeboden maar eigenwijs als een jongen van 13 kan zijn, koos hij voor de rolstoel, want hij wilde zijn “ eigen” bed, zijn vertouwde stekkie niet kwijt. Wat helemaal sneu is, hij kon niet naar huis, omdat hij de rekening niet kon betalen. Maar vadaag komt zijn vader met het geld, en gaat hij eindelijk naar huis. Wij zullen hem missen !!
Als we in de store ( magazijn) komen, blijkt er een hele stapel gestempelde lakens te liggen; jammer dat ze nog niet gebruikt worden ( misschien werd er gewacht op “ officiële overhandiging”).
Ook de infuuspalen liggen overdwars in het magazijn, pffffff ! Hier gaan we maar eens een projectje aan wagen (MTVP voor Gelre-medewerkers). In overleg met de wounddressers krijgen we toestemming om de store op te ruimen. We mogen echter NIETS weggooien. De store is “ hun ding “. We besluiten donderdag er een paar uur voor uit te trekken. Op de interne afdeling brengen we Beria ook een aantal medicijnmappen, en vragen gelijk hoe het staat met het wisselen van de matrassen. Dit loopt. Om 16.00 uur gaan we met de taxi naar Nyakabande voor inspectie van de nachtkastjes. Ook gaan er twee “ aunties “ van Everlyne mee. Tuurlijk kan dat, gewoon geen gordels nodig dan ( met zijn vieren zitten we klem achterin). Als we aankomen in de prachtige binnenlanden van Nyakabande, ontmoeten we een zeer gestresste John, de enige gestresste Oegandees tot nu toe ! Het blijkt dat hij niet verder kan met zijn ( ons) werk, omdat er al dagen een stroomstoring is. Dit is overmacht
vinden wij. We proberen hem ervan te overtuigen dat we alle vertrouwen hebben dat het goed komt. Ja voor een generator is dan weer geen geld ( grapje). We moeten echt een kop koffie blijven drinken. We zijn nog eens extra getuige van zijn vakmanschap, als we zijn huiskamer bekijken. Dat komt echt goed ! Onze regeltante nemen we als dank, mee uit eten. Zelfs onder het eten, regelt ze met twee telefoons, allerlei zaken voor zichzelf en andere mensen ( “ does it mind ? “ ) Dus we zitten alsnog met zijn tweeen aan tafel en haar eten wordt koud ( “ It doesn t mind” ). Omdat wij haar friends zijn, krijgen we allebei een mooie gevlochten mand met daaarin briefjes en tekeningen van haar kinderen. Echt heel schattig !!
woensdag 30 april
Vandaag is de “ grote dag “! We horen s’ morgens van Immaculate dat om 11.00 uur de oude matrassen in de fik gaan ! Dat willen we natuurlijk niet missen. Daar aangekomen zien we een stoet van mensen slepen met matrassen en overtrekken. We kijken onze ogen uit, voornamelijk vanwege de opwinding van wel 20 man personeel ( Paasvuur is toch al geweest ?) Wij maken ons wel zorgen over de plek, onder een boom, naaast een schuurtje, en waslijnen met lakens. ( Gelukkig nog niet de nieuwe! ) Ook staat er veel wind, als dat maar goed gaat. Dan krijgen we de eer, het vuur te mogen aansteken, waar we voor bedanken, want we blijven liever op veilige afstand. (Hebben al teveel brandwonden gezien !) het fikt enorm, en de rook is pikzwart.
( Geen milieupolitie hier ). Na dit vuurfestijn aan de koffie, met een grote schaal guaves uit de tuin van het guesthouse. We zijn verbaasd in een Oegandese krant een paginagroot artikel te zien over Koningsdag in Nederland, en zijn bezienswaardigheden.
Donderdag 1 mei
Ook hier kennen ze “de dag van de arbeid”., maar vandaag voor ons, “ Meer Tijd Voor de Patiënt “. Niet op zijn Gelre’s, maar wel reorganiseren voor de efficiëntie. Ze blijken ineens toch ook heel veel dekens te hebben !? Het grootste aantal lag gewoon achter slot en grendel. Veel oudijzer, blijkt geen oudijzer te zijn , oeiii ! Onze wounddressers willen niks weggooien. Kunnen weer alles gebruiken, van zelfgeknutselde infuusspalken tot metalen hekwerken, waarvoor ons , het doel onbekend blijft. Hoewel we 9 nieuwe kussens voor de tractiepatienten hebben gemaakt, mogen de houten steunen niet worden weggegooid. We zetten ze evengoed achteraan op de hoogste kast. Alleen al het opnieuw opvouwen van de dekens en lakens, het vegen van de vloer, en het verplaatsen van het tractiemateriaal, geeft al ruimte. Zo staan de nieuwe infuuspalen veilig. Jammer dat we geen foto kunnen printen ( MTVP) dus “ hangen “ we ze op de blog. We geven de cleaner opdracht de rommel op de gang af te voeren en laten de wounddressers het resultaat zien en geven daarbij aan, de nieuwe lakens te gaan gebruiken.
Vrijdag 2 mei 2014
Vandaag besluiten we niet met de ronde mee te lopen, maar willen zelf zoveel mogelijk bedden opmaken met de nieuwe lakens ! Ze zijn wel erg “ PINK” . Grappig om te zien dat sommige mannen juist voor roze kiezen ( wanneer we hen de keus laten) en sommigen absoluut niet onder roze willen liggen. Ook vandaag wordt er weer bewust in twee units gewerkt !! Ze zijn zelf verbaasd over het feit zoveel eerder klaar te zijn door deze manier van werken, en dat stimuleert ! Als we de lakens willen aanvullen vanuit de store, schrikken we ons kapot ! Alle zooi, die gisteren afgevoerd zou worden, is zo weer in het hok geflikkerd ! We trekken JP aan de weinige haren die hij heeft, mee het magazijn in. We zijn lichtelijk gefrustreerd ( heel even maar ….. want dat helpt toch niet). Hij oppert het idee, deze “ spullen” toch maar niet weg te doen, maar op te bergen in een ander store,…….gggrrrrrrrr !!!!!!! Voor ons onbegrijpelijk. Er is in ieder geval wel ruimte gecreëerd om fatsoenlijk en veilig bij de materialen te kunnen, voor zolang het duurt. Hier wordt niet geaudit ! Het beschadigde, nieuwe bedscherm gaat terug naar Kampala. Deze moet worden vervoerd in een al door Everlyn weggegeven doos, dus die halen we weer op ergens in Kisoro, waar hij nog net niet gebruikt is als isolatie/wandbekleding. Vanmiddag weer knutselen.
Aangezien het regenseizoen op zijn eind loopt, besluiten we de regencapes om te bouwen tot strikslips voor de babies, want deze oudere moeders hebben aan den lijve ondervonden dat een natte baby op de rug geen prettig gevoel geeft. ! Het conceptmodel beviel zo goed, dat het niet teruggeven werd. We hebben morgen dus 8 gestipte strikslips weg te geven.
Voor de moeders van de kinderzaal hebben we bollen katoen en haaknaalden gekocht. Het is een prachtig gezicht ze met zijn allen zo ijverig, en met plezier hiermee bezig te zien. Achteraf vragen we ons af of dit wel zo’n goed idee is geweest, want al snel verspreidt dit nieuwtje zich, en moeten we aan verschillende vrouwen, nee verkopen.
Zaterdag 3 mei
Toch naar Lake Mutande, geregeld door Everlyn omdat blijkt, zij daar zelf ook nog nooit geweest is. Kost niks !! Dat haar geregel niet altijd werkt, zien we, als we op afstand , Michael zien worstelen, met het grote pakket “ wardscreen”, wat dus echt niet past, en we weer de guesthouse ingedragen zien worden. In de auto vertelt ze het wel anders te regelen. Daarop houdt ze een boda boda aan, en probeert hem zo gek te krijgen voor bijna niks het pakket te vervoeren naar Kisoro. Wij zien hem denken, wat wij denken, “ jij bent gek” dat gaat niet lukken ! Dus blijkt later, ……. dat het ons geld gaat kosten. Want als wij bij Lake Mutande aankomen, wordt Michael teruggezonden om de zaken te regelen. Dit zijn dus extra benzinekosten voor ons, maar genieten vanaf dat moment van de weer adembenemende omgeving, met weer allemaal leuke mensen. We voelen ons geen toerist. Omdat Everlyn natuurlijk de locale taal spreekt, hebben we toch een ander, erg leuk contact met de mensen hier. Wat de kinderen betreft, het Vader Jacob werkte weer, vooral het Bim Bam Bom !!
Zondag 4 mei
Uitslapen, en wat peinzen over het naar huis gaan deze week.
Na de koffie op weg naar sister Florence om zoals beloofd, afscheid te komen nemen van haar en haar echtgenoot. We nemen een lekker pak koekjes mee. Daar aangekomen blijkt ze niet thuis te zijn. We besluiten een eind rond te lopen, want we willen nog graag een waterproject zien, dat hier in de buurt moet zijn. Dit is een mooie wandeling. Onderweg komen we kinderen tegen aan wie we vragen waar het water te vinden is. Het zijn een stuk of 7 kinderen, aan wie we het pak cookies maar geven. “ Thank you madam ! “ Uiteindelijk vinden we het waterproject waar kinderen water halen, en baden, koeien drinken en vrouwen de was doen. Heel mooi plaatje !
Vanavond willen we in de late dienst eens kijken hoe dat er aan toe gaat. Zijn benieuwd naar hoe de attendents ( mantelzorgers) zich huisvesten s’nachts.
Maandag 28 april
Sinds de terugkomst van de safari hebben nog steeds geen stroom. Dat betekent koud douchen, en ontbijten bij kaarslicht., met mangosap in plaats van thee.
Vandaag zien we Jaap Snellen ( wordt Jacob) voor het eerst visite lopen. Hij is rustig en betrekt de studenten er goed bij. Ook Joke ( wordt Joanna), zijn vrouw loopt mee, om er achter te komen welke patiënten zij kan helpen met mobiliseren. Merendeel van de patiënten wordt al door ons tijdens “ bedmaking “ geïnstrueerd. JP geeft aan vandaag voor het eerst de afdeling in twee units op te delen; YES, hij lijkt er ECHT enthousiast over ! Ook het werken met de medicijnmappen loopt goed. Ze geven zelf aan, dat het geordend is en dat ze geen lijsten meer kwijt zijn. Na de lunch
Brengen we nog 4 knutselwerken ( beenkussens ) naar Annettie ( naaister ), en lappen McIntosh naar een andere naaister om er onderleggers van te maken voor de wondzorg. Op deze manier willen we voorkomen dat er onnodig steriele onderleggers worden gebruikt, die de patiënt ook nog eens zelf moet betalen. Het concept voor dit plan lag al in JP ’s kast, (alleen de McIntosh lag er niet).
Vanmorgen hoorden we het slechte nieuws, dat een van de tweeling met brandwonden, is overleden. Afschuwelijk, maar wel verwacht dat dit zou gebeuren. Vandaag met Everlyne een afspraak gemaakt om morgen naar John de timmerman te gaan, om te kijken hoever hij gevorderd is met het maken van de nachtkastjes en de krukjes.
Dinsdag 29 april
Als we in het ziekenhuis komen zijn we verbaasd Enoch te zien, een jongen van 13, vriend en boef van het zuiverste water, maar oh zo’n lekker joch, die gisteren met ontslag zou gaan ( opname sinds half februari). Hij heeft de nacht doorgebracht in een rolstoel op de gang, omdat zijn bed al vergeven was, vanwege een nieuwe opname. Er is hem wel een ander bed aangeboden maar eigenwijs als een jongen van 13 kan zijn, koos hij voor de rolstoel, want hij wilde zijn “ eigen” bed, zijn vertouwde stekkie niet kwijt. Wat helemaal sneu is, hij kon niet naar huis, omdat hij de rekening niet kon betalen. Maar vadaag komt zijn vader met het geld, en gaat hij eindelijk naar huis. Wij zullen hem missen !!
Als we in de store ( magazijn) komen, blijkt er een hele stapel gestempelde lakens te liggen; jammer dat ze nog niet gebruikt worden ( misschien werd er gewacht op “ officiële overhandiging”).
Ook de infuuspalen liggen overdwars in het magazijn, pffffff ! Hier gaan we maar eens een projectje aan wagen (MTVP voor Gelre-medewerkers). In overleg met de wounddressers krijgen we toestemming om de store op te ruimen. We mogen echter NIETS weggooien. De store is “ hun ding “. We besluiten donderdag er een paar uur voor uit te trekken. Op de interne afdeling brengen we Beria ook een aantal medicijnmappen, en vragen gelijk hoe het staat met het wisselen van de matrassen. Dit loopt. Om 16.00 uur gaan we met de taxi naar Nyakabande voor inspectie van de nachtkastjes. Ook gaan er twee “ aunties “ van Everlyne mee. Tuurlijk kan dat, gewoon geen gordels nodig dan ( met zijn vieren zitten we klem achterin). Als we aankomen in de prachtige binnenlanden van Nyakabande, ontmoeten we een zeer gestresste John, de enige gestresste Oegandees tot nu toe ! Het blijkt dat hij niet verder kan met zijn ( ons) werk, omdat er al dagen een stroomstoring is. Dit is overmacht
vinden wij. We proberen hem ervan te overtuigen dat we alle vertrouwen hebben dat het goed komt. Ja voor een generator is dan weer geen geld ( grapje). We moeten echt een kop koffie blijven drinken. We zijn nog eens extra getuige van zijn vakmanschap, als we zijn huiskamer bekijken. Dat komt echt goed ! Onze regeltante nemen we als dank, mee uit eten. Zelfs onder het eten, regelt ze met twee telefoons, allerlei zaken voor zichzelf en andere mensen ( “ does it mind ? “ ) Dus we zitten alsnog met zijn tweeen aan tafel en haar eten wordt koud ( “ It doesn t mind” ). Omdat wij haar friends zijn, krijgen we allebei een mooie gevlochten mand met daaarin briefjes en tekeningen van haar kinderen. Echt heel schattig !!
woensdag 30 april
Vandaag is de “ grote dag “! We horen s’ morgens van Immaculate dat om 11.00 uur de oude matrassen in de fik gaan ! Dat willen we natuurlijk niet missen. Daar aangekomen zien we een stoet van mensen slepen met matrassen en overtrekken. We kijken onze ogen uit, voornamelijk vanwege de opwinding van wel 20 man personeel ( Paasvuur is toch al geweest ?) Wij maken ons wel zorgen over de plek, onder een boom, naaast een schuurtje, en waslijnen met lakens. ( Gelukkig nog niet de nieuwe! ) Ook staat er veel wind, als dat maar goed gaat. Dan krijgen we de eer, het vuur te mogen aansteken, waar we voor bedanken, want we blijven liever op veilige afstand. (Hebben al teveel brandwonden gezien !) het fikt enorm, en de rook is pikzwart.
( Geen milieupolitie hier ). Na dit vuurfestijn aan de koffie, met een grote schaal guaves uit de tuin van het guesthouse. We zijn verbaasd in een Oegandese krant een paginagroot artikel te zien over Koningsdag in Nederland, en zijn bezienswaardigheden.
Donderdag 1 mei
Ook hier kennen ze “de dag van de arbeid”., maar vandaag voor ons, “ Meer Tijd Voor de Patiënt “. Niet op zijn Gelre’s, maar wel reorganiseren voor de efficiëntie. Ze blijken ineens toch ook heel veel dekens te hebben !? Het grootste aantal lag gewoon achter slot en grendel. Veel oudijzer, blijkt geen oudijzer te zijn , oeiii ! Onze wounddressers willen niks weggooien. Kunnen weer alles gebruiken, van zelfgeknutselde infuusspalken tot metalen hekwerken, waarvoor ons , het doel onbekend blijft. Hoewel we 9 nieuwe kussens voor de tractiepatienten hebben gemaakt, mogen de houten steunen niet worden weggegooid. We zetten ze evengoed achteraan op de hoogste kast. Alleen al het opnieuw opvouwen van de dekens en lakens, het vegen van de vloer, en het verplaatsen van het tractiemateriaal, geeft al ruimte. Zo staan de nieuwe infuuspalen veilig. Jammer dat we geen foto kunnen printen ( MTVP) dus “ hangen “ we ze op de blog. We geven de cleaner opdracht de rommel op de gang af te voeren en laten de wounddressers het resultaat zien en geven daarbij aan, de nieuwe lakens te gaan gebruiken.
Vrijdag 2 mei 2014
Vandaag besluiten we niet met de ronde mee te lopen, maar willen zelf zoveel mogelijk bedden opmaken met de nieuwe lakens ! Ze zijn wel erg “ PINK” . Grappig om te zien dat sommige mannen juist voor roze kiezen ( wanneer we hen de keus laten) en sommigen absoluut niet onder roze willen liggen. Ook vandaag wordt er weer bewust in twee units gewerkt !! Ze zijn zelf verbaasd over het feit zoveel eerder klaar te zijn door deze manier van werken, en dat stimuleert ! Als we de lakens willen aanvullen vanuit de store, schrikken we ons kapot ! Alle zooi, die gisteren afgevoerd zou worden, is zo weer in het hok geflikkerd ! We trekken JP aan de weinige haren die hij heeft, mee het magazijn in. We zijn lichtelijk gefrustreerd ( heel even maar ….. want dat helpt toch niet). Hij oppert het idee, deze “ spullen” toch maar niet weg te doen, maar op te bergen in een ander store,…….gggrrrrrrrr !!!!!!! Voor ons onbegrijpelijk. Er is in ieder geval wel ruimte gecreëerd om fatsoenlijk en veilig bij de materialen te kunnen, voor zolang het duurt. Hier wordt niet geaudit ! Het beschadigde, nieuwe bedscherm gaat terug naar Kampala. Deze moet worden vervoerd in een al door Everlyn weggegeven doos, dus die halen we weer op ergens in Kisoro, waar hij nog net niet gebruikt is als isolatie/wandbekleding. Vanmiddag weer knutselen.
Aangezien het regenseizoen op zijn eind loopt, besluiten we de regencapes om te bouwen tot strikslips voor de babies, want deze oudere moeders hebben aan den lijve ondervonden dat een natte baby op de rug geen prettig gevoel geeft. ! Het conceptmodel beviel zo goed, dat het niet teruggeven werd. We hebben morgen dus 8 gestipte strikslips weg te geven.
Voor de moeders van de kinderzaal hebben we bollen katoen en haaknaalden gekocht. Het is een prachtig gezicht ze met zijn allen zo ijverig, en met plezier hiermee bezig te zien. Achteraf vragen we ons af of dit wel zo’n goed idee is geweest, want al snel verspreidt dit nieuwtje zich, en moeten we aan verschillende vrouwen, nee verkopen.
Zaterdag 3 mei
Toch naar Lake Mutande, geregeld door Everlyn omdat blijkt, zij daar zelf ook nog nooit geweest is. Kost niks !! Dat haar geregel niet altijd werkt, zien we, als we op afstand , Michael zien worstelen, met het grote pakket “ wardscreen”, wat dus echt niet past, en we weer de guesthouse ingedragen zien worden. In de auto vertelt ze het wel anders te regelen. Daarop houdt ze een boda boda aan, en probeert hem zo gek te krijgen voor bijna niks het pakket te vervoeren naar Kisoro. Wij zien hem denken, wat wij denken, “ jij bent gek” dat gaat niet lukken ! Dus blijkt later, ……. dat het ons geld gaat kosten. Want als wij bij Lake Mutande aankomen, wordt Michael teruggezonden om de zaken te regelen. Dit zijn dus extra benzinekosten voor ons, maar genieten vanaf dat moment van de weer adembenemende omgeving, met weer allemaal leuke mensen. We voelen ons geen toerist. Omdat Everlyn natuurlijk de locale taal spreekt, hebben we toch een ander, erg leuk contact met de mensen hier. Wat de kinderen betreft, het Vader Jacob werkte weer, vooral het Bim Bam Bom !!
Zondag 4 mei
Uitslapen, en wat peinzen over het naar huis gaan deze week.
Na de koffie op weg naar sister Florence om zoals beloofd, afscheid te komen nemen van haar en haar echtgenoot. We nemen een lekker pak koekjes mee. Daar aangekomen blijkt ze niet thuis te zijn. We besluiten een eind rond te lopen, want we willen nog graag een waterproject zien, dat hier in de buurt moet zijn. Dit is een mooie wandeling. Onderweg komen we kinderen tegen aan wie we vragen waar het water te vinden is. Het zijn een stuk of 7 kinderen, aan wie we het pak cookies maar geven. “ Thank you madam ! “ Uiteindelijk vinden we het waterproject waar kinderen water halen, en baden, koeien drinken en vrouwen de was doen. Heel mooi plaatje !
Vanavond willen we in de late dienst eens kijken hoe dat er aan toe gaat. Zijn benieuwd naar hoe de attendents ( mantelzorgers) zich huisvesten s’nachts.
-
04 Mei 2014 - 14:30
Marja:
Hallo Maria en collega,
Diep respect voor jullie avontuur!
Vanmorgen alles gelezen en wat hebben jullie goed en dankbaar werk verricht.
Het is iets wat je volgens mij nooit meer vergeet, maar wat is het daar ook mooi (de Natuur en Mensen)
Hoor je verhalen nog wel tijdens een drankje bij een 500 treffen,
Groeten en nogmaals respect en goed dat er mensen zijn zoals jullie!
Marja v d Klift -
04 Mei 2014 - 14:48
Janneke Boerman:
Hoi dames.
Wat leuk om jullie verslagen te lezen en de prachtige foto's te bekijken.
Die kindjes... Wat een schatjes!!
Ik vind het super moedig en knap wat jullie allemaal doen.
Mij lopen de rillingen vaak over de rug...
Het zit er alweer bijna op hè! Wat snel gegaan.
Fijn jullie binnenkort weer te zien!!
Veel plezier nog de laatste week en goede reis terug!!
Liefs Janneke. -
04 Mei 2014 - 15:45
Nel V. Oostrum:
Hoi Maria en Thecla,
Wat weer een geweldige belevenissen,heel erg bedankt voor het meereizen met jullie doel.
Geweldig een goede terugreis.Nel v o -
04 Mei 2014 - 16:18
Renée Krabben :
Ha dames, wat vliegt de tijd zeg! Gelukkig dat jullie ze zover gekregen hebben om die matrassen te verbranden! Wat een vieze dingen!
Geniet nog van de laatste dagen, en goede reis! -
04 Mei 2014 - 19:22
Edith:
Hi dames,
Wat geweldig dat ze (eindelijk) in 2 units gaan werken!! Hopelijk gaan ze het volhouden en zien ze ook de voordelen ervan. Fijn dat de patiënten nu helemaal een schoon bedje hebben dankzij jullie inzet!
Afgelopen week heb ik Carolyne al even gesproken, ze kwam hier langs fietsen, en ze was al even enthiousiast!! Mooi om te horen.
Ik wens jullie nog een goede laatste week en tot snel,
Lieve groeten Edith
-
04 Mei 2014 - 19:27
Gerda Dijkman:
Dag Thecla en Maria,
Grote bewondering voor het werk en nuttige bijdragen door jullie verricht!! Ik heb enorm genoten van jullie verslagen en foto's. De laatste dagen komen eraan, geniet er nog van, volgens mij moeten jullie straks na thuiskomst helemaal afkicken......
Groetjes Gerda -
04 Mei 2014 - 20:44
Marja Disbergen:
Hoi Maria en Thecla,
Het blijft leuk, jullie up-dates! Ik wens jullie nog een mooie laatste week daar en een goede terugreis!
Liefs,
Marja -
04 Mei 2014 - 22:32
Petra Kerner:
Hoi Maria en Thecla,
Vanuit Zwaag heb ik jullie helemaal gevolgd, wat een geweldig avontuur hebben jullie beleefd, iets wat je nooit meer afgenomen kan worden. Prachtig baanbrekend werk verricht zoals de matrassen en alle andere mooie zaken die jullie gedaan hebben. Wat een ervaring opgedaan en wat veel goede dingen laten jullie weer achter. Ik heb stukken gelezen waarbij de rillingen over mijn rug liepen.
Het zal vreemd zijn deze laatste week. Geniet er nog van.
Lieve groet, Petra
-
05 Mei 2014 - 04:04
Patricia:
Hoi hoi collega's,
Wat een prachtig avontuur hebben jullie gehad en beleefd.
Geniet nog even van de laatste dagen daar.
Mooi om te zien dat er wat met jullie ideeen is gedaan.
Tot snel.
Groetjes van 2 hardwerkende nachtzusters Maureen en Patricia -
05 Mei 2014 - 08:11
Rita:
Hoi Thecla en Maria,
Wat hebben jullie ongelofelijk veel werk verzet en goed zaken gedaan van het sponsorgeld! SUPER!!!
Echt goed dat die oude meuk in de brand wordt gestoken. Het is maar goed dat ik het niet kan ruiken, ik zou ter plekke misselijk worden geloof ik. Dus petje af voor jullie!
En toch ook bijzonder dat Koningsdag zo uitgebreid in de krant staat in Oeganda.
Nog veel (werk) plezier de laatste dagen en goede reis naar huis!
Liefs,
Take care
Rita
-
05 Mei 2014 - 13:09
Carolyn En Robert:
hoi thekla en maria
superleuk om jullie verslagen te lezen !echt heel beeldend geschreven. zo zijn we toch weer even terug in mutolere, want we missen het wel,hoor.
wat hebben jullie veel gedaan in die ruim 2 maanden. petje af!
wij genieten hier wel weer van kinderen, kleinkinderen en de prachtige natuur. het is volop lente.
wat ik wel miste in jullie verhalen, was het noemen van de speelkamer, waar de kinderen 2 ochtenden per week terecht kunnen. en het uitlenen van boeken en tekenmateriaal om zo de verveling tegen te gaan. waarschijnlijk hebben jullie geen tijd meer, maar het is wel leuk om op dinsdag of donderdagochtend een kijkje te nemen in de speelkamer. toen ik er was, was hij echt behoorlijk vol iedere keer.
ik weet niet precies wanneer jullie vertrekken, maar ik hoop dat we op tijd zijn om jullie een hele goede terugreis te wensen en sterkte met het afscheid.
als jullie dit nog voor vertrek lezen, doe dan de hartelijke groeten aan iedereen.
tot snel in zutphen,
groetjes, carolyn en robert
-
07 Mei 2014 - 19:03
Corry:
Hallo Maria e Thecla
Gelukkig is mijn laptop weer klaar en kon ik jullie verslagen weer lezen
Ja, nu wordt het kort dag voor jullie en zal het afscheid niet gemakkelijk zijn maar het thuisfront zal heel blij zijn dat weet ik zeker
we danken jullie dat we mee konden genieten al was het dan via jullie verslagen.
Henk en ik wensen jullie een hele goede thuis reis en hopelijk tot ziens
Liefs en groeten van ons uit Loenen
Henk en Corry Veenendaal -
08 Mei 2014 - 06:13
Silvia:
Hoi Maria en Thecla ,
tjee wat is detijd gevlogen ....ik heb het idee dat jullie nog maar net weg zijn en nu begint voor jullie de terugreis alweer!!
En wat hebben jullie samen ontzettend veel meegemaakt !!! Dat vergeten jullie vast nooit meer !!
Alvast en hele goeie reis en tot gauw weer op onze eigenste werkvloer!
doei doei !!
Silvia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
