7 t/m 11 april
Door: Thecla Maria
Blijf op de hoogte en volg Thecla en Maria
15 April 2014 | Oeganda, Kisoro
Maandag 7 april
Om 08.00 uur present. Op de gang komen we al 5 overbedden tegen ( + 3 op de mannenzaal), na ongevallen en vechtpartijen.
Bloed zit tegen de muur. Een grote, gore chaos !!
In de dutyroom komen we nieuwe leerlingen tegen. Door leerlingenwissel en een soort van toetsweek hing er vorige week geen lijst op de kastdeur met een indeling
van welke leMerlingen voor welke bedden ( 2 of 3 patiënten) er verantwoordelijk zijn wat betreft info artsenvisite. Nu hangt er nog geen lijst, maar Immaculate deelt wel op zaal leerlingen in.
Goed om te zien dat dat gebeurt sinds Robert en wij er zijn. We merken ook dat leerlingen zich nu doelgericht ( patientgericht) voorbereiden en zich daarvoor verantwoordelijk voelen.
Nu nog zien of we de afdeling in tweeën kunnen laten opsplitsen, voor meer efficiency. De twee verbandtrolleys die al voor onze komst ( betaald van sponsorgeld) zijn besteld, zullen daar ook aan bijdragen. Op elke unit kan dan 1 verpleegkundige, 1 wounddresser (+ verbandtrolley) en een paar leerlingen ingepland worden. Dit is ons plan, nu nog zien of we medestanders krijgen !
Dit zal ook in onze aanbevelingen aan de orde komen.
De trolleys schijnen al in Kisoro te zijn!? Niemand wist dit en niemand informeert dus. Als we de administrator er naar vragen, belooft hij ze deze week te laten ophalen.
S’ Middags duiken we in onze boekhouding. We maken een nieuwe berekening want we willen heel graag bedschermen aanschaffen omdat de privacy op zaal is, als een openbaar zwembad zonder kleedhokjes. ( Dan is het wel fijn dat er grote aantallen leerlingen zijn, als natuurlijke afscherming voor de kwetsbare patiënt !! )
Na het internet te hebben afgestruind, en in overleg met John Paul en Immaculate, bestellen we 6 bedschermen en 12 infuuspalen. Inclusief 2 voor de OK.
Dinsdag 8 april
We kijken vanmorgen weer mee op de OK. Megastruma, geopereerd door Robert en zoon Michiel, die met een vriend gisteravond is aangekomen en de hele week zal blijven.
Mooi om te zien hoe vader en zoon samenwerken.
Goed om te zien dat in deze Afrikaanse OK-scene ook deze patiënt het weer overleeft.
Als toetje na de maaltijd mogen we een keizersnee meemaken, op de OK ernaast, ( want struma is toch wezenlijk wat anders dan een baby) waarmee we de landing op aarde, van een mooie, zwarte jongeman beleven. Jammer genoeg geen foto’s, want moeders wil ……. graag een print, en dat gaat niet.
Verbazingwekkend dat dit onder een ruggenprik gaat, terwijl er geen anesthesist is en deze dus gegeven wordt door een anesthesieassistent !
S’ middags naar Annettie, de naaister. Ze heeft ook bijna de 30 matrassen voor de interne afdeling klaar.
We brengen haar nu 4 oude, “ goede “ matrassen om daar nog kindermatrasjes uit te vermaken.
Onderweg komen we onze verbandtrolleys tegen, vers uit Kisoro. Met deze in onze armen, want de wieltjes rijden niet over het ziekenhuisterrein ( later blijkt, ook niet heel goed in het ziekenhuis), maar weer terug naar de afdeling.
John Paul is, ondanks de wieltjes, blij met de trolleys.
Woensdag 9 april
Om 08.00 uur zijn er al 3 leerlingen, dat gaat goed.
Heftige visite gelopen, waarbij we zien dat alcohol en een hamer geen goede combinatie zijn in een menselijk hoofd.
Wat een slagveld !
Ook opgenomen, een tweeling van 1.5 jaar met forse brandwonden die 10 dagen geleden (!) met zand (!) geblust te zijn. Bij navraag bleek het zout te zijn ,nog erger!!!in plaats van met water.
Mensen weten niet beter.
Bij elk nieuw brandwondenpatientje drukt Robert de ouders, de familie op het hart, een ( hopelijk niet) volgende keer veel water te gebruiken, zeker 10 minuten lang.
Daarbij zegt hij nadrukkelijk dit advies in het hele dorp door te geven.
Een van de kinderen is wel voor 30 % verbrand, zo erg ! Ze zijn overgekomen uit een ander ziekenhuis, ze hebben niet eens een infuus. Ze krijgen nu gelukkig een voedingssonde waardoor ze ORS en pap gaan krijgen.
S ‘middags gaan we met een collega naar het meer van Mutande maar het blijkt dat dat zeker 10-13 km. is, en weer terug dus. Adrine heeft het eerste stuk eigenlijk op de boda-boda gepland , maar ….. wij hebben daar teveel slachtoffers van gezien op de afdeling, dus dat wordt toch wandelen. Gelukkig is er toch nog een Lake Murehe Prachtig !
Al met al hebben we toch nog 4 uur gelopen in de hitte, met als resultaat zere benen en voeten, en een verbrandde nek, maar het was het zeker waard !
Donderdag 10 april.
OK-dag, maar wij gaan bedden opmaken. Alle bedden; …waar de rest van de collega’s uithing was voor ons een raadsel. Maar een zekerheid, iedereen heeft weer een redelijk schoon bed.
Met dank aan het mooie weer deze week, waardoor de was optimaal droogt.
Onvoorstelbaar hoe gezonde, jonge mensen, niet klagen als ze 6 weken in tractie liggen, en dan alsnog geopereerd moeten worden. Ze doen niks; lezen niet, puzzelen is hier onbekend, heel af en toe zien we een kaartspel. Mensen ondergaan het gewoon, ze hebben natuurlijk wel de hele dag mensen om zich heen.
De tweeling gaat voor necrotomie ( schoonmaken van de wonden onder narcose).
Michiel opereert mee, hij werkt in het brandwondencentrum in Beverwijk.
Wij brengen Annettie de eerste 100 lakens om te zomen. We nemen restanten schuim mee, ( van de op maat gesneden, nieuwe matrassen ) om thuis mee te knutselen.
De tractiepatienten hebben nl. ( horen te hebben ) een slede in bed, om het been in de goede stand te houden. Nu zijn die hier van hout, in de kwaliteit van een sigarenkistje, veelal ondermijnd door ( alweer ) beestjes.
Eens kijken of we hier wat mee kunnen.
S’ Middags met Evelyn lopen naar Kisoro voor boodschappen en de bank. De rest van de euro’s verzilveren, dit resulteert in grote stapels papiergeld, want ze hebben geen 50.000 shillingbiljetten meer ! Dan is 1600 euro erg veel !
We nemen Evelyn mee uit eten omdat ze zoveel voor ons doet, en nemen een taxi terug.
De driver, Michael, is weer een friend van Evelyn, en het is natuurlijk handig om zijn telefoonnummer zelf ook te hebben.
Vrijdag 11 april
08.00 uur aanwezig, evenals ( bijna altijd) de wounddressers en JP.
Om 08.10 uur ook 2 leerlingen, .. poe, .. poe, schiet niet echt op.
Verbandwissel bij de kinderen blijft een drama, al lijkt na een paar dagen angst een grotere rol te spelen dan pijn.
Mister Fred geeft aan dat voor de brandwondenpatientjes er ook Oramorph is, die door de sonde gegeven kan worden. Alternatief is een pethidine injectie.
Wij zijn er ook blij mee !
We brengen op de kinderzaal, ( 6 patientjes) incl. broertjes en zusjes, knuffels.
Op de male-ward is een man binnengebracht die na dagen pas, gevonden blijkt te zijn na mishandeling.
Ligt gewoon, comateus, op zaal met alleen zuurstof, en een waaknaald. Later blijkt dat hij wel een katheter heeft.
Voor zuurstof is een stopcontact nodig, en die is alleen op deze plek, op deze zaal (20 bedden ).
Hij krijgt gelukkig een infuus aangesloten.
Wij geven instructie tot wisselligging. Leerlingen kijken, of dit nieuw is .
Wat opvalt trouwens, is, behalve bij een patiënt met een hoge dwarslaesie, dat we nauwelijks drukplekken en vochtletsel zien.
Wat een geluk bij een ongeluk genoemd mag worden !
Voor de koffie brengen we de afdeling een grote doos met gemberkoekjes, omdat we ons welkom voelen en het erg naar ons zin hebben.
Ondertussen hebben we een prototype slede voor tractiebedden in elkaar geknutseld. Deze demonstreren we JP, en hij is enthousiast.
Na de lunch gaan we als Crea Bea ( of als “ Theo en Thea : creatief met kurk” , voor de ouderen onder ons) aan de slag.
Met broodmes en duct tape krijgen we 5 sledes in elkaar. Alleen nog een hoes erom van restanten Mc Intosh, een soort skai, maar, daar maken we Annettie blij mee.
De rest van de middag scheuren we de roze rol op !! weer 30 lakens !!
Om 08.00 uur present. Op de gang komen we al 5 overbedden tegen ( + 3 op de mannenzaal), na ongevallen en vechtpartijen.
Bloed zit tegen de muur. Een grote, gore chaos !!
In de dutyroom komen we nieuwe leerlingen tegen. Door leerlingenwissel en een soort van toetsweek hing er vorige week geen lijst op de kastdeur met een indeling
van welke leMerlingen voor welke bedden ( 2 of 3 patiënten) er verantwoordelijk zijn wat betreft info artsenvisite. Nu hangt er nog geen lijst, maar Immaculate deelt wel op zaal leerlingen in.
Goed om te zien dat dat gebeurt sinds Robert en wij er zijn. We merken ook dat leerlingen zich nu doelgericht ( patientgericht) voorbereiden en zich daarvoor verantwoordelijk voelen.
Nu nog zien of we de afdeling in tweeën kunnen laten opsplitsen, voor meer efficiency. De twee verbandtrolleys die al voor onze komst ( betaald van sponsorgeld) zijn besteld, zullen daar ook aan bijdragen. Op elke unit kan dan 1 verpleegkundige, 1 wounddresser (+ verbandtrolley) en een paar leerlingen ingepland worden. Dit is ons plan, nu nog zien of we medestanders krijgen !
Dit zal ook in onze aanbevelingen aan de orde komen.
De trolleys schijnen al in Kisoro te zijn!? Niemand wist dit en niemand informeert dus. Als we de administrator er naar vragen, belooft hij ze deze week te laten ophalen.
S’ Middags duiken we in onze boekhouding. We maken een nieuwe berekening want we willen heel graag bedschermen aanschaffen omdat de privacy op zaal is, als een openbaar zwembad zonder kleedhokjes. ( Dan is het wel fijn dat er grote aantallen leerlingen zijn, als natuurlijke afscherming voor de kwetsbare patiënt !! )
Na het internet te hebben afgestruind, en in overleg met John Paul en Immaculate, bestellen we 6 bedschermen en 12 infuuspalen. Inclusief 2 voor de OK.
Dinsdag 8 april
We kijken vanmorgen weer mee op de OK. Megastruma, geopereerd door Robert en zoon Michiel, die met een vriend gisteravond is aangekomen en de hele week zal blijven.
Mooi om te zien hoe vader en zoon samenwerken.
Goed om te zien dat in deze Afrikaanse OK-scene ook deze patiënt het weer overleeft.
Als toetje na de maaltijd mogen we een keizersnee meemaken, op de OK ernaast, ( want struma is toch wezenlijk wat anders dan een baby) waarmee we de landing op aarde, van een mooie, zwarte jongeman beleven. Jammer genoeg geen foto’s, want moeders wil ……. graag een print, en dat gaat niet.
Verbazingwekkend dat dit onder een ruggenprik gaat, terwijl er geen anesthesist is en deze dus gegeven wordt door een anesthesieassistent !
S’ middags naar Annettie, de naaister. Ze heeft ook bijna de 30 matrassen voor de interne afdeling klaar.
We brengen haar nu 4 oude, “ goede “ matrassen om daar nog kindermatrasjes uit te vermaken.
Onderweg komen we onze verbandtrolleys tegen, vers uit Kisoro. Met deze in onze armen, want de wieltjes rijden niet over het ziekenhuisterrein ( later blijkt, ook niet heel goed in het ziekenhuis), maar weer terug naar de afdeling.
John Paul is, ondanks de wieltjes, blij met de trolleys.
Woensdag 9 april
Om 08.00 uur zijn er al 3 leerlingen, dat gaat goed.
Heftige visite gelopen, waarbij we zien dat alcohol en een hamer geen goede combinatie zijn in een menselijk hoofd.
Wat een slagveld !
Ook opgenomen, een tweeling van 1.5 jaar met forse brandwonden die 10 dagen geleden (!) met zand (!) geblust te zijn. Bij navraag bleek het zout te zijn ,nog erger!!!in plaats van met water.
Mensen weten niet beter.
Bij elk nieuw brandwondenpatientje drukt Robert de ouders, de familie op het hart, een ( hopelijk niet) volgende keer veel water te gebruiken, zeker 10 minuten lang.
Daarbij zegt hij nadrukkelijk dit advies in het hele dorp door te geven.
Een van de kinderen is wel voor 30 % verbrand, zo erg ! Ze zijn overgekomen uit een ander ziekenhuis, ze hebben niet eens een infuus. Ze krijgen nu gelukkig een voedingssonde waardoor ze ORS en pap gaan krijgen.
S ‘middags gaan we met een collega naar het meer van Mutande maar het blijkt dat dat zeker 10-13 km. is, en weer terug dus. Adrine heeft het eerste stuk eigenlijk op de boda-boda gepland , maar ….. wij hebben daar teveel slachtoffers van gezien op de afdeling, dus dat wordt toch wandelen. Gelukkig is er toch nog een Lake Murehe Prachtig !
Al met al hebben we toch nog 4 uur gelopen in de hitte, met als resultaat zere benen en voeten, en een verbrandde nek, maar het was het zeker waard !
Donderdag 10 april.
OK-dag, maar wij gaan bedden opmaken. Alle bedden; …waar de rest van de collega’s uithing was voor ons een raadsel. Maar een zekerheid, iedereen heeft weer een redelijk schoon bed.
Met dank aan het mooie weer deze week, waardoor de was optimaal droogt.
Onvoorstelbaar hoe gezonde, jonge mensen, niet klagen als ze 6 weken in tractie liggen, en dan alsnog geopereerd moeten worden. Ze doen niks; lezen niet, puzzelen is hier onbekend, heel af en toe zien we een kaartspel. Mensen ondergaan het gewoon, ze hebben natuurlijk wel de hele dag mensen om zich heen.
De tweeling gaat voor necrotomie ( schoonmaken van de wonden onder narcose).
Michiel opereert mee, hij werkt in het brandwondencentrum in Beverwijk.
Wij brengen Annettie de eerste 100 lakens om te zomen. We nemen restanten schuim mee, ( van de op maat gesneden, nieuwe matrassen ) om thuis mee te knutselen.
De tractiepatienten hebben nl. ( horen te hebben ) een slede in bed, om het been in de goede stand te houden. Nu zijn die hier van hout, in de kwaliteit van een sigarenkistje, veelal ondermijnd door ( alweer ) beestjes.
Eens kijken of we hier wat mee kunnen.
S’ Middags met Evelyn lopen naar Kisoro voor boodschappen en de bank. De rest van de euro’s verzilveren, dit resulteert in grote stapels papiergeld, want ze hebben geen 50.000 shillingbiljetten meer ! Dan is 1600 euro erg veel !
We nemen Evelyn mee uit eten omdat ze zoveel voor ons doet, en nemen een taxi terug.
De driver, Michael, is weer een friend van Evelyn, en het is natuurlijk handig om zijn telefoonnummer zelf ook te hebben.
Vrijdag 11 april
08.00 uur aanwezig, evenals ( bijna altijd) de wounddressers en JP.
Om 08.10 uur ook 2 leerlingen, .. poe, .. poe, schiet niet echt op.
Verbandwissel bij de kinderen blijft een drama, al lijkt na een paar dagen angst een grotere rol te spelen dan pijn.
Mister Fred geeft aan dat voor de brandwondenpatientjes er ook Oramorph is, die door de sonde gegeven kan worden. Alternatief is een pethidine injectie.
Wij zijn er ook blij mee !
We brengen op de kinderzaal, ( 6 patientjes) incl. broertjes en zusjes, knuffels.
Op de male-ward is een man binnengebracht die na dagen pas, gevonden blijkt te zijn na mishandeling.
Ligt gewoon, comateus, op zaal met alleen zuurstof, en een waaknaald. Later blijkt dat hij wel een katheter heeft.
Voor zuurstof is een stopcontact nodig, en die is alleen op deze plek, op deze zaal (20 bedden ).
Hij krijgt gelukkig een infuus aangesloten.
Wij geven instructie tot wisselligging. Leerlingen kijken, of dit nieuw is .
Wat opvalt trouwens, is, behalve bij een patiënt met een hoge dwarslaesie, dat we nauwelijks drukplekken en vochtletsel zien.
Wat een geluk bij een ongeluk genoemd mag worden !
Voor de koffie brengen we de afdeling een grote doos met gemberkoekjes, omdat we ons welkom voelen en het erg naar ons zin hebben.
Ondertussen hebben we een prototype slede voor tractiebedden in elkaar geknutseld. Deze demonstreren we JP, en hij is enthousiast.
Na de lunch gaan we als Crea Bea ( of als “ Theo en Thea : creatief met kurk” , voor de ouderen onder ons) aan de slag.
Met broodmes en duct tape krijgen we 5 sledes in elkaar. Alleen nog een hoes erom van restanten Mc Intosh, een soort skai, maar, daar maken we Annettie blij mee.
De rest van de middag scheuren we de roze rol op !! weer 30 lakens !!
-
16 April 2014 - 17:54
Edith:
Hi dames,
Wat zijn jullie goed bezig!!! Heel fijn om te lezen dat jullie ook steeds maar blijven uitleggen hoe ze op de afdeling efficiënter kunnen werken door twee units te maken. Daarover hebben wij ons ook zo verbaasd........met z'n allen storten ze zich bij wijze van spreken op één patiënt maar niemand heeft of neemt de eindverantwoording. En wat goed dat jullie zoveel matrassen en de trolly's hebben kunnen kopen! Een absoluut goede besteding van jullie sponsorgelden!!
Ga zo door, blijf genieten en tot over een paar weken alweer,
Liefs Edith -
17 April 2014 - 09:14
Nel V. Oostrum:
Hoi Maria en Thecla,
Indrukwekkende verhalen,wat zijn jullie goed bezig.En wat een ervaring.
Ben zeer onder de indruk van jullie inzet.Ook jullie fijne pasen,en geniet samen daar.
Een lieve groet van Nel. -
17 April 2014 - 17:23
Thecla En Maria :
Hallo allemaal, bedankt voor jullie meeleven en enthousiaste reacties.
We doen dit natuurlijk mede namens jullie, en we blijven zeer zeker nog even genieten !!!!
Fijne Paasdagen gewenst, en groeten
Maria en Thecla. -
17 April 2014 - 18:35
Marleen:
Jullie ook hele fijne paasdagen gewenst en nog
een hele fijne tijd verder
liefs van mans, marleen , luuk en iris -
17 April 2014 - 20:58
Ellen:
Hoi Thecla en Maria,
Wat een bergen werk hebben jullie al verzet.
Leuk dat jullie ons zo goed op de hoogte houden van al jullie belevenissen.
Mooie momenten en veel voldoening denk ik,maar ook veel schrijnende verhalen.
Vooral de kleine kindjes met veel pijn lijkt me erg moeilijk om te zien.
Mooi dat jullie zoveel kunnen betekenen daar.
Ik kijk alweer uit naar het volgende verslag.
Voor jullie hele fijne paasdagen.
Lfs Ellen -
18 April 2014 - 16:38
Leon Beek:
Nou ladies, al weer heel wat werk verzet. Lijkt me nu wel duidelijk dat de uitwisseling van onze kant wel heel zinnig is. -
18 April 2014 - 19:22
Everline:
Maria: van harte met je 21-jarige dochter!!
En wat een verhalen weer. je zou er eigenlijk langer moeten zijn om de veranderingen/verbeteringen echt door te kunnen voeren. Door herhaling slijt het hopenlijk in. Maar jullie geven een hele goede aanzet. Echt goed wat jullie daar doen.
Hele fijne paasdagen en geniet de laatste weken ook nog van het land zelf.
-
19 April 2014 - 03:13
Patricia:
Hoi Hoi Maria en Thecla,
Wat een verhalen allemaal, en zo indrukwekkend.
Jullie maken wat mee.
Hele fijne paasdagen gewenst en lekker genieten nog.
Groetjes Patricia -
19 April 2014 - 18:37
Anita Pierik:
Hoi Ladies
Ik geniet ontzettend van jullie verhalen. Wordt echt jaloers af en toe ;-)
Maar wat fantastisch wat jullie allemaal met het sponsorgeld kunnen doen. Dat voelt ontzettend goed omdat je ook ziet dat het nodig is.
Het zou mooi zijn als afd. hfd(JP) het patiëntgericht verplegen kan borgen. Nog mooier is vlgs mij de opsplitsing in mannen en vrouwenzaal. Als jullie wat voortborduren op wat wij voorzichtig hebben aangeroerd kunnen de volgende twee mogelijk het "laatste zetje" geven.
Als ik het lees van de mishandelingen kan ik me inderdaad herinneren dat ons dat toen ook al opviel. En ook de gelatenheid daarover. Althans zo kwam dat ook op ons over.
Een comateuze patiënt: ook destijds ervaren: die redt het ......of die redt het dus niet. Onvoorstelbaar vlgs onze waarden en normen. Wat zijn we dan gezegend met onze gezondheidszorg!!
dames ik wens jullie een hele fijne Pasen. Groeten ook aan Robert en Carlyne.
En natuurlijk aan de medewerkers van chirurgie!!
Gr. Anita
-
21 April 2014 - 11:18
Peterinekesophie:
Hallo Thecla,
Wat bijzonder om van zo'n afstand jou bezig te zien. Een fantastische faciliteit trouwens, dat je op zo'n manier je reisverslagen op het net kan zetten en kan delen, dat scheelt heel veel alles opnieuw aan iedereen te moeten vertellen en uitleggen.
Mooie en leuke foto's (ook enkele vieze-enge), zo te zien een mooi land. Wel een totaal andere wereld, dat zal ff wennen zijn. Wat jij doet is heel wat anders dan een land bezoeken, dan loop je overal langs. Jij zit er midden in; een intensieve ervaring lijkt mij. Je zal wel heel anders tegen de wereld gaan aankijken. Als ik zie en lees wat jullie allemaal doen, dan zou dat veel vaker moeten.
Ver weg, hier, in Diepenveen genieten we van de paasdagen. Gisteren veel zon, nu een beetje regen, is hard nodig. Ja, ik praat al een beetje agrarisch en ik geniet ook van het buiten wonen. Lekker werken op het land en zien dat je wat creëert en straks lekkerde verse capucijners uit eigen moestuin.
IK wens jou en je collega nog een fantastische tijd toe, geniet en geniet en we gaan verder genieten van jullie verhalen en beelden.
Groet Peter Ghijsen -
21 April 2014 - 12:36
Corry:
Hallo.Thecla en Maria
weer een spannend verslag om te lezen laat staan in leve lijve mee te maken .
We nemen nog steeds het petje af voor jullie
Maria nog van harte gefeliciteerd met Noortjes verjaardag plus was ze heel blij met haar stageplek op Schiphol
nou dat zit wel goed met je dochter
Ik ga nu dit bericht plaatsen en ben heel benieuwd of het er op blijft staan want er zijn al verschillende van mijn verwijderd vraag niet hoe
We wensen jullie beiden nog heel veel werk plezier enne de dagen beginnen te tellen he
Groetjes voor jullie beiden uit Loenen
Henk en Corry -
21 April 2014 - 20:00
Marianne Van Den Berg:
Thekla, geweldig wat jullie daar doen!! Je man kwam vanmiddag 3 salamanders uit t zwembad brengen voor in de vijver. Nu kan ik jullie ook volgen. GEWELDIG!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
