Aankomst Oeganda
Door: Maria en Thecla
Blijf op de hoogte en volg Thecla en Maria
08 Maart 2014 | Oeganda, Kisoro
7 maart 2014,
Na een lichtelijk emotioneel afscheid zijn we vertrokken naar Kigali Ruanda.
We zijn vreselijk verwend in het vliegtuig en hebben genoten van een paar mooie films ..
Om 19.45 landen we op vliegveld Kigali, waar het heel erg rustig is en heel schoon.
Paspoort en visumcontrole verliep ook zonder problemen, en ja hoor om de hoek stond de chauffeur van hotel Chez lando voor ons klaar. Tijdens de rit viel het op dat de stad heel erg schoon is en mensen veelal in westerse kleding lopen.
Het hotel is perfect. Er is wifi zodat we in het restaurant onder het genot van een glas wijn contact konden maken met het thuisfront.
Zaterdag 8 maart 2014
Na een matige nachtrust staan we op tijd op voor een lekker ontbijtje.
Daarna regelen we via het hotel een taxi naar de grens Cyanaka.
De tocht gaat door een mooi groen, bergachtig landschap. De wegen zijn onverwachts goed.
Veel kleurrijke mensen lopen langs de grote weg( wat bij ons dus ondenkbaar is)volgeladen met allerhande waar op hun hoofd, of lopend met de fiets met zakken vol aardappelen.
Er daar volop aardappelteelt.
De chauffeur heeft er flink de vaart in en haalt verschrikkelijk veel en onhandig in. Mij bezorgd het gekromde tenen maar Maria zit voorin en vindt het wel meevallen.
Na omslachtig gedoe bij de grens stappen we over in de volgende taxi om tegen 14.30 in het Sint Francis Hospitaal aan te komen.
Er wordt verbaasd gereageerd dat we al zijn gearriveerd alhoewel Robert wel had verwacht dat we het zelf zouden regelen.
Al vrij snel horen we dat we een heel huis voor ons zelf hebben, dus voor wie wil komen, altijd welkom!!!
Het is echt heel groot, met tuin en een heleboel mooie buurkindjes die allerminst verlegen zijn. Wat een schatjes!! Carolyne heeft alvast boodschappen voor ons gedaan en een bosje bloemen op tafel gezet, heel lief.
Het huis van Robert en Carolyne is ook prachtig, zeker de tuin is geweldig.
We hebben een korte kennismaking met collega’s van het ziekenhuis en lopen met Robert nog langs een paar patiënten.
S’avonds eten we bij Robert en Carolyne.
Ze vertellen over het ziekenhuis, het leven hier en de verdere gang van zaken
Dan is het tijd om te gaan slapen en alle indrukken te verwerken. Wel wennen hoor want het is echt pikkedonker en hele andere geluiden.
Zondag 9 maart 2014
Na een heerlijk ontbijtje ,gaan we om 10.00 naar het ziekenhuis voor een rondleiding en lopen we mee met de visite langs een paar patiënten. Er worden voornamelijk een aantal patiënten ontslagen. Merendeel lag ter observatie na een ongeval met een te vol geladen vrachtwagen die was omgeslagen, hierbij waren 17 slachtoffers gevallen.
's Middags hebben we de eerst boodschappen gedaan net buiten het ziekenhuis terrein, waar het volstaat met superkleine krotjes met allerlei waar.
Ze bakten er verse patat en als echte Hollanders konden we een frietje niet afslaan. Het smaakte echt heerlijk.
Verder hebben wij daar allerlei lieve mensen gesproken.
's Avonds zelf gekookt, aardappels met sla, duurde wel een uur voor ze een beetje gaar waren.
Maandag 10 maart 2014
We beginnen onze eerste werkdag om 08.30 uur met het wekelijks overleg, waarin artsen een en ander kunnen inbrengen n.a.v. pat. of organisatorische problemen.
Van 09.00 uur tot 11.00 uur visite gelopen , zeker 50 patiënten gezien.
(Met op enig moment met wel 13 personen, waaronder ook alle leerlingen ?!)
Veel ernstige vormen van osteomyelitis (infectie vh bot). Veel wonden en botbreuken ook.
De botbreuken worden i.p. conservatief behandeld vanwege tekort aan OSM materiaal (materiaal om de breuk te zetten), maar
ook vanwege infectiegevaar.
Een van de kinderen op de kinderafdeling is overleden, w.s. t.g.v sepsis (bloedvergiftiging).
Hij was ook ernstig ondervoed, zat gisteren nog aan een boterham pindakaas.
Ondervoeding wordt behandeld met proteïnerijke voeding, zo mogelijk.
In ieder geval ook met pindakaas.
Na de koffiepauze werden we meegevraagd met de wondzorg.
Wonden verbinden gebeurt omslachtig, niet efficiënt, maar zeer toegewijd, zeer precies
en hygiënisch. Wat heet, nog steeds met steriele handschoenen.
Het verbinden van al die wonden duurt wel de hele verdere dienst.
Wonden worden gereinigd met chloorhexidine, en behandeld met pure honing,
die de patiënt zelf moet kopen, dus geen geld,.. geen honing,.. niet de optimale behandeling.
Veel patiënten zouden trouwens geschikt zijn voor poliklinische wondbehandeling.
Dit is echter niet haalbaar, vooral vanwege de soms grote afstanden die moeten worden afgelegd naar het ziekenhuis.
Wat ook opvalt; er wordt met de patiënt weinig gecommuniceerd, de patiënt vraagt ook niets, zodat het kan zijn dat de patiënt de volgende dag (voor hem althans) onverwacht voor OK gaat.
De patiënten lijken een hoge pijngrens te hebben, er wordt niet standaard pijnstilling gegeven.
De bedden (Anita, Edith) zagen er netjes uit. Allemaal met lakens en dekens, de afdelingen
vielen ons qua hygiëne toch niet te erg tegen.
Al met al een zeer indrukwekkende dag.
Na een lichtelijk emotioneel afscheid zijn we vertrokken naar Kigali Ruanda.
We zijn vreselijk verwend in het vliegtuig en hebben genoten van een paar mooie films ..
Om 19.45 landen we op vliegveld Kigali, waar het heel erg rustig is en heel schoon.
Paspoort en visumcontrole verliep ook zonder problemen, en ja hoor om de hoek stond de chauffeur van hotel Chez lando voor ons klaar. Tijdens de rit viel het op dat de stad heel erg schoon is en mensen veelal in westerse kleding lopen.
Het hotel is perfect. Er is wifi zodat we in het restaurant onder het genot van een glas wijn contact konden maken met het thuisfront.
Zaterdag 8 maart 2014
Na een matige nachtrust staan we op tijd op voor een lekker ontbijtje.
Daarna regelen we via het hotel een taxi naar de grens Cyanaka.
De tocht gaat door een mooi groen, bergachtig landschap. De wegen zijn onverwachts goed.
Veel kleurrijke mensen lopen langs de grote weg( wat bij ons dus ondenkbaar is)volgeladen met allerhande waar op hun hoofd, of lopend met de fiets met zakken vol aardappelen.
Er daar volop aardappelteelt.
De chauffeur heeft er flink de vaart in en haalt verschrikkelijk veel en onhandig in. Mij bezorgd het gekromde tenen maar Maria zit voorin en vindt het wel meevallen.
Na omslachtig gedoe bij de grens stappen we over in de volgende taxi om tegen 14.30 in het Sint Francis Hospitaal aan te komen.
Er wordt verbaasd gereageerd dat we al zijn gearriveerd alhoewel Robert wel had verwacht dat we het zelf zouden regelen.
Al vrij snel horen we dat we een heel huis voor ons zelf hebben, dus voor wie wil komen, altijd welkom!!!
Het is echt heel groot, met tuin en een heleboel mooie buurkindjes die allerminst verlegen zijn. Wat een schatjes!! Carolyne heeft alvast boodschappen voor ons gedaan en een bosje bloemen op tafel gezet, heel lief.
Het huis van Robert en Carolyne is ook prachtig, zeker de tuin is geweldig.
We hebben een korte kennismaking met collega’s van het ziekenhuis en lopen met Robert nog langs een paar patiënten.
S’avonds eten we bij Robert en Carolyne.
Ze vertellen over het ziekenhuis, het leven hier en de verdere gang van zaken
Dan is het tijd om te gaan slapen en alle indrukken te verwerken. Wel wennen hoor want het is echt pikkedonker en hele andere geluiden.
Zondag 9 maart 2014
Na een heerlijk ontbijtje ,gaan we om 10.00 naar het ziekenhuis voor een rondleiding en lopen we mee met de visite langs een paar patiënten. Er worden voornamelijk een aantal patiënten ontslagen. Merendeel lag ter observatie na een ongeval met een te vol geladen vrachtwagen die was omgeslagen, hierbij waren 17 slachtoffers gevallen.
's Middags hebben we de eerst boodschappen gedaan net buiten het ziekenhuis terrein, waar het volstaat met superkleine krotjes met allerlei waar.
Ze bakten er verse patat en als echte Hollanders konden we een frietje niet afslaan. Het smaakte echt heerlijk.
Verder hebben wij daar allerlei lieve mensen gesproken.
's Avonds zelf gekookt, aardappels met sla, duurde wel een uur voor ze een beetje gaar waren.
Maandag 10 maart 2014
We beginnen onze eerste werkdag om 08.30 uur met het wekelijks overleg, waarin artsen een en ander kunnen inbrengen n.a.v. pat. of organisatorische problemen.
Van 09.00 uur tot 11.00 uur visite gelopen , zeker 50 patiënten gezien.
(Met op enig moment met wel 13 personen, waaronder ook alle leerlingen ?!)
Veel ernstige vormen van osteomyelitis (infectie vh bot). Veel wonden en botbreuken ook.
De botbreuken worden i.p. conservatief behandeld vanwege tekort aan OSM materiaal (materiaal om de breuk te zetten), maar
ook vanwege infectiegevaar.
Een van de kinderen op de kinderafdeling is overleden, w.s. t.g.v sepsis (bloedvergiftiging).
Hij was ook ernstig ondervoed, zat gisteren nog aan een boterham pindakaas.
Ondervoeding wordt behandeld met proteïnerijke voeding, zo mogelijk.
In ieder geval ook met pindakaas.
Na de koffiepauze werden we meegevraagd met de wondzorg.
Wonden verbinden gebeurt omslachtig, niet efficiënt, maar zeer toegewijd, zeer precies
en hygiënisch. Wat heet, nog steeds met steriele handschoenen.
Het verbinden van al die wonden duurt wel de hele verdere dienst.
Wonden worden gereinigd met chloorhexidine, en behandeld met pure honing,
die de patiënt zelf moet kopen, dus geen geld,.. geen honing,.. niet de optimale behandeling.
Veel patiënten zouden trouwens geschikt zijn voor poliklinische wondbehandeling.
Dit is echter niet haalbaar, vooral vanwege de soms grote afstanden die moeten worden afgelegd naar het ziekenhuis.
Wat ook opvalt; er wordt met de patiënt weinig gecommuniceerd, de patiënt vraagt ook niets, zodat het kan zijn dat de patiënt de volgende dag (voor hem althans) onverwacht voor OK gaat.
De patiënten lijken een hoge pijngrens te hebben, er wordt niet standaard pijnstilling gegeven.
De bedden (Anita, Edith) zagen er netjes uit. Allemaal met lakens en dekens, de afdelingen
vielen ons qua hygiëne toch niet te erg tegen.
Al met al een zeer indrukwekkende dag.
-
11 Maart 2014 - 18:26
Tamara:
wat fijn dat jullie op plek van bestemming zonder problemen zijn aangekomen.
Enne ja wat dat autorijden vs maria betreft, ze is natuurlijk wel wat gewend ;-)
Leuk om ook de 1e foto's te zien.
Ben benieuwd naar de rest van de verhalen en foto's die komen gaan.... -
11 Maart 2014 - 18:27
Inge Disbergen:
Hoi Thecla en Maria,
Had van het weekend al meegekregen dat er een waarbenjij.nu was.
Leuk dit te lezen.
Maak maar een bed op, ben onderweg. ;-)
Groetjes -
11 Maart 2014 - 18:31
Anita Pierik:
Hoi Thecla en Maria.
wat erg van het overleden kindje.
Fijn dat de reis goed is verlopen. Rwanda heeft idd betere wegen dan Oeganda
en is tevens schoner. Dat viel Edith en mij ook op.
ik ben trots als ik je bericht lees dat de bedden er netjes uitzien.
Hoop dat ze die ook nog steeds dagelijks verschonen of in ieder geval
1 schoon laken per dag.
Een uitdaging is dan mogelijk de wondzorg en pijn bestrijding. John Paul
kan wellicht wat meer sturen op communicatie met patiënten.
Bijzonder deze enorme verschillen.
Als een spons slurp je alle nieuwe indrukken op. Vermoeiend en
ontzettend boeiend.
al boodschappen in Kisoro gedaan?
Veel plezier. -
11 Maart 2014 - 19:27
Bea Dokman:
enerverend en indrukwekkend.
blijf jullie volgen!
fijne tijd!!!
-
11 Maart 2014 - 19:59
Nel V. Oostrum:
Hoi Thecla en Maria,
Mooi verhaal,hoor het Maria zo zeggen over het auto rijden.Wat een indrukken in zo´n korte tijd.Leuk om jullie eerste indruk zo mee te maken.Blijf jullie volgen.Gr Nel v o
-
11 Maart 2014 - 20:19
Mans, Marleen, Luuk En Iris:
Hoi Thecla en Maria,
Wat leuk om jullie eerste verslag te lezen. Fijn dat alles
goed is verlopen en jullie goed zijn aangekomen. Dit wist ik
natuurlijk al want wij zussen wij appen wat af..
Hopelijk kunnen jullie veel betekenen voor het ziekenhuis,
personeel en patienten.
Zeer benieuwd naar jullie verdere verhalen en foto's, ga jullie
zekers volgen.
Liefs Mans, Marleen, Luuk en Iris
-
11 Maart 2014 - 21:51
Duminda:
Dag Maria en Thecla,
Wat fijn dat jullie goed aangekomen zijn.
Leuk ook om jullie eerste verslagen al te lezen en wat foto's erbij te zien.
Erg interessant om de grote verschillen met NL al te merken. Weet uit eigen ervaring dat dat enorm veel indruk op je maakt.
Ben erg benieuwd naar de rest van jullie verhalen! Geniet van jullie tijd daar!
Groetjes Duminda -
11 Maart 2014 - 23:02
Marja Disbergen:
Hoi Thecla en Maria,
Wow, wat een indrukken al in die paar dagen!
Liefs, Marja -
12 Maart 2014 - 11:57
Ans Van Der Woude:
Hoi Thecla en Maria,
Fijn te lezen dat jullie zonder problemen zijn aangekomen en wat een mooie verhalen en foto's ik ga dit zeker bijhouden. Het is inderdaad een heel groen land zoals je al zei, het ziet er heel mooi uit, maar als je er bent is het natuurlijk heel anders, het weer en al die geuren en kleuren, wat een indrukken
doen jullie daar op!
Ik denk dat jullie hier ook veel goed werk kunnen doen en de mensen erg dankbaar zijn, wel fijn dat jullie na een drukke dag een heel huis voor jullie zelf hebben. Ik ben benieuwd naar de rest van de foto's en verhalen, ga dit zeker volgen, hee een hele fijne dag jullie en tot mailens of appens en uitkijken daar!
Liefs Kees Mark en Ans -
12 Maart 2014 - 14:33
Alfons, Irma, Niek & Maud.:
Hoi hoi Thecla en Maria,
Zat net voor de zoveelste keer op deze site te kijken.. en jaaaaa... het eerste verslag.. geweldig!!
Fijn dat het tot dusver allemaal zo goed is verlopen en jullie daar zo hartelijk zijn ontvangen. Nu jullie
het zelf zien zal het nog veel meer indruk maken. Ik weet zeker dat jullie heel veel voor die mensen daar kunnen betekenen en ze ontzettend dankbaar zijn. Wij zijn in ieder geval.. zeer trots!!!
Heel veel succes en we zien uit naar het volgende verslag.....
Liefs, Alfons, Irma, Niek & Maud.
-
12 Maart 2014 - 20:21
Judith:
Hoi Maria en Thecla,
wat boeiend om jullie verslag te lezen maar ik had nog wel, een misschien dom vraagje:
Waarom smeren ze honing in de wonden? is dat reinigend?
Veel plezier samen en vergeet niet te genieten,
liefs,
Judith -
13 Maart 2014 - 23:48
Steinie:
Wow, een huis voor jezelf! Wat een luxe!
Maar jullie moeten wel zelf koken. Dat was weer de luxe die Renée en ik vorig jaar hadden: er werd voor ons gekookt en goed ook! Zelfs bijna elke dag patat omdat we dat zo lekker vonden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
